-
1 sumienie
mieć na sumieniu auf dem Gewissen haben;mieć czyste sumienie ein reines Gewissen haben;mieć wyrzuty sumienia Gewissensbisse haben, ein schlechtes Gewissen haben;gryzie go sumienie er hat Gewissensbisse, er hat ein schlechtes Gewissen -
2 sumienie
sumienie [sumjɛɲɛ] ntGewissen ntwolność sumienia Gewissensfreiheit fmieć czyste/nieczyste \sumienie ein reines/schlechtes Gewissen habenz czystym \sumieniem mit reinem Gewissenuspokoić \sumienie sein Gewissen zum Schweigen bringen [ lub beruhigen]mieć kogoś/coś na sumieniu jdn/etw auf dem Gewissen haben -
3 gryźć
См. также в других словарях:
sumienie gryzie [dręczy] — {{/stl 13}}{{stl 8}}{kogoś} {{/stl 8}}{{stl 7}} ktoś ma świadomość swojej winy i z tego powodu dręczy się psychicznie; kogoś dręczą wyrzuty sumienia : {{/stl 7}}{{stl 10}}Sumienie gryzło go, że zdradził żonę. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
sumienie — 1. Brać, wziąć kogoś, coś na swoje sumienie «brać, wziąć, przyjmować, przyjąć za kogoś, za coś odpowiedzialność moralną»: Ale tak kapitan, jak i pierwszy mechanik, którzy dostatecznie przejrzeli przestępczą grę swego armatora, nie chcieli wziąć… … Słownik frazeologiczny
sumienie — n I; lm D. sumienieeń «właściwość psychiczna, zdolność pozwalająca odpowiednio oceniać własne postępowanie jako zgodne lub niezgodne z przyjętymi normami etycznymi; świadomość odpowiedzialności moralnej za swoje czyny, postępowanie» Czułe,… … Słownik języka polskiego
gryźć — ndk XI, gryzę, gryziesz, gryź, gryzł, gryźli, gryziony 1. «ciąć, miażdżyć, rozrywać zębami; przyciskać, chwytać zębami, trzymać, obracać w zębach» Gryźć chleb, mięso. Pies gryzie kość. Gryźć palce z bólu. Gryźć wargi ze zdenerwowania. Koń gryzł… … Słownik języka polskiego
gryźć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Vc, gryzę, gryzie, gryź, gryzł, gryzła, gryźli, gryziony {{/stl 8}}– ugryźć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Vc {{/stl 8}}{{stl 7}} ciąć, miażdżyć, rozrywać zębami : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ugryźć kawałek chleba. Gryźć coś powoli … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dręczyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, dręczyćczę, dręczyćczy, dręczyćczony {{/stl 8}}{{stl 7}} sprawiać komuś ból, przykrość fizyczną lub psychiczną, zwykle przez dłuższy okres; męczyć, pastwić się, znęcać się, gnębić, dokuczać : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień